Wydaje się nam, ludziom, że jesteśmy wyjątkowi, że wcale nie jesteśmy żadnymi znikomkami na tym świecie, w którym żyjemy… Zacznijmy od tego, że nie znamy ani świata tego, ani zasad jego… Wydaje nam się, że pozwalamy przetrwać różnym innym stworzeniom, że przygarnęliśmy ich do naszej arki: „Cieszcie się, daliśmy wam jeszcze jedną szansę!” Hm, może to jest odwrotnie, a przynajmniej inaczej – na pewno inaczej. Łaskawość wszelkiego stworzenia, jaka nam jest dana, to rzecz nie do pojęcia, na pewno nań nie zasługujemy. Przyjmij, drogi widzu, do wiadomości, że tak nie musi być zawsze, ale póki co jest, zatem cieszmy się tą łaskawością. Oby nie przestały stworzenia z naszej arki martwić się o nas… Póki co, jedzmy, pijmy, lulki palmy!
Zbigniew Waszkielewicz
