Zapraszamy Państwa do obejrzenia materiału, w którym wspominamy Kaziuki Wileńskie z minionych lat. W tym roku pierwszy raz od ponad 30 lat nie możemy zorganizować Kaziuków Wileńskich w sali widowiskowej GCK. Nie możemy również zaprosić naszych utalentowanych gości z Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki w Wilnie, których występy możecie podziwiać w naszym materiale. To jednak nie wszystko, co możecie znaleźć w naszym materiale. O historii Kaziuków Wileńskich podczas rozmowy z Grażyną Darską opowiedział Stefan Lempiecki, który był pomysłodawcą początków Biesiady Wileńskiej w Giżycku. O Kaziukach Wileńskich w naszym mieście opowie również Jadwiga Borkowska-Żurek, która od początku, czyli 1990 r. wspiera organizację tego wydarzenia w Giżycku. Mamy ogromną nadzieję, że w przyszłym roku będziemy mogli świętować Kaziuki ponownie! Pozostawiamy Państwa z listem od Apolonii Skakowskiej, prezeski Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki w Wilnie:
” KAZIUK (Kaziuki wileńskie- lit.) jest świętem królewskim. Po raz pierwszy odbyło to święto w 1604 roku. w Wilnie w dniu kanonizacji św. Kazimierza. 3 marca rozpoczynały nieszpory w katedrze, następnego dnia, 4 marca, o godzinie 10:00, uroczyste msze miały miejsce w katedrze oraz w kościele św. Kazimierza. Następnie, 4 marca przechodziła procesja do Kaplicy Ostrobramskiej. Wieczorem grały kapele, trwała zabawa do rana. Na jarmarku sprzedawano towary, które mieszkańcy Wilna mogli kupić tylko tu : obwarzanki smorgońskie – ciężkie i twarde, układane na straganach w stosy. Ich sprzedawcom podróż do Wilna zajmowała kilka dni. Piernikowe serca – ich istota polegała na zdobieniu kolorowym lukrem. Najważniejszą ozdobą były umieszczone napisy : „Kocham Cię…”, „Pamiętaj o mnie”… „Kochaj mnie jak dawniej”… Uzupełniały je lukrowe kwiaty. Rarytasem były serca z napisem w gwarze ludowej lub z błędami. Zwyczaj ten do Wilna przywieźli staroobrzędowcy wygnani z Rosji, którzy osiedlili się na Wileńszczyźnie. Po za piernikowymi sercami były również pierniki w kształcie koników, rybek, misiów, kogucików oraz w wielu innych formach. Nie brakowało wyrobów z wikliny, drewna, palm wielkanocnych, ceramiki, nawet żywych prosiaków, kur i kogutów, pługów, grabi, chomątów czy beczek dębowych… Od tego czasu w Wilnie trwa tradycja jarmarkowa, która sięgnęła poza granice kraju. Najbardziej jest znana i praktykowana w Polsce. Od roku 1998roku Centrum Kultury Polskiej na Litwie (Wilno) im. Stanisława Moniuszki organizuje doroczne Kaziuki w Giżycku. Ta impreza zżyła się z mieszkańcami tego miasta, jest lubiana i oczekiwana. Obecny rok jest rokiem wyjątkowym, skażony covidem-19, nie pozwoli przybliżyć giżycczanom królewskiej, wileńskiej tradycji. W krótkich wersach swojej poezji przypomnę Państwu o naszych spotkaniach na Kaziukach w Giżycku, aby one połączyły nas w Wielki Post Wielkanocny.
KOLOROWE JARMARKI
Kaziuki wileńskie
to tradycja ludowa
co roku nas zapraszają
na jarmarki kolorowe
a na tych jarmarkach
przeróżne cudeńka
do kupna nas zachęcają
wileńskie panienki
na straganach rzędami
z gliny wyrabiane
ustawione buciki
tuż nad nimi zwisają
koraliki na druciku
nisko kłania się z wozu
kosz pękaty z wikliny
pełen ludków nieznanych
i dzbanuszków z gliny
zaś na wozie w sianie
małe prosię kwili
gospodarz je zbudził rano
usnąć nie da chwili
nieco dalej istna frajda
grabie widły i miotełki
z pudła wyglądają
do wiosennych zakupów
wszystkich zapraszają
Apolonia Skakowska, Wilno, 24.02.2005 r.
Życzę wszystkim niezawodnego zdrowia oraz miłych wspomnień kaziukowych… Prezes Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki,Wilno Apolonia Skakowska, dnia 4 marca 2021 roku. „
